Dat zit zo: onderdeel van de diploma-uitreiking was dat een docent – die tegen zijn pensioen aanzat – een persoonlijk woordje deed bij iedere leerling. Deze docent mocht dat al dertig jaar namens de school doen, dus iedereen ging er eens goed voor zitten. Maar wat volgde maakte me onrustig en ronduit verdrietig. De docent vertelde wat anekdotes en maakte opmerkingen over de ‘elegante verschijning’ of het ‘ideale schoonzoon-gehalte’ van de leerling in kwestie. Net voordat de geslaagde leerling al te zeer op de bekende lachende boer met kiespijn begon te lijken werd er nog iets fijns gezegd als: ‘Jij komt er wel’ of ‘Je bent een kanjer’.

Enkele weken ervoor hadden we tijdens een gemeenteweekend van Crossroads Rotterdam een oefening gedaan in luisteren naar God voor anderen. Want dat is profetie in de kern: luisteren naar God voor anderen. We werden met de ruggen tegen elkaar gezet en we wisten niet wie er achter ons stond. De simpele opdracht was: vraag God welke karaktereigenschap hij ziet in de persoon achter je.

Ik wist niet wie achter me stond, maar ik moest gelijk aan het woord ‘strijdbaar’ denken. Toen het moment daar was deelde ik dat, en het bleek dat de persoon voor wie het bestemd was voor de keuze stond om voor iets te knokken of niet. Iemand anders kreeg het woord ‘creatief’; ze was iemand die graag dingen maakte, maar dat al een tijd niet meer had gedaan door omstandigheden. Weer iemand anders ontving de woorden ‘moeder van moeders’ en bemoediger, wat precies klopte met de rol waarin zij aan het groeien was. Voor degene dit dat deelde extra spannend, omdat hij niet wist of er nu een man of een vrouw achter hem stond.

Ik zag hoe dit soort woorden werden gedeeld en wat een verbazing, herkenning en ontroering dit teweeg bracht. We beseften dat we meemaakten hoe het is om te zien wat God ziet en dat uit te spreken. En we beseften in het ontvangen dat we gezien en gekend werden en dat de potentie die God in ons heeft gelegd door hem er werd uitgelicht en bevestigd. Er werd waarheid en leven gebracht in mensenlevens en besef van doel en bestemming.

Terug naar de diploma-uitreiking. De leerlingen ondergingen het. Het was tenslotte feest, dus wat kan je gebeuren! Maar zelden kreeg ik het idee dat op zo’n podium blijk werd gegeven dat een leerling werkelijk werd gezien en gekend, naar wie hij of zij is, naar zijn of haar mogelijkheden. En dat is precies wat profetie doet: leven en waarheid bekendmaken en de belofte in mensen en situaties naar boven halen. Dat is wat we voortdurend terugzien in de Prophecy Course en in de prophetic appointments waarmee we zijn gaan experimenteren. We maken steeds meer mee dat God uit zijn Vaderhart deelt hoe hij naar mensen en situaties kijkt en het leven en de belofte aanwijst.

Er valt veel over profetie te zeggen. Bij Nederland Zoekt wordt profetie steeds meer een onderdeel van wat we doen. Het is de consequentie van de steeds terugkerende vraag: ‘Wat zegt God?’ En daar kun je ‘beter’ in worden: het horen van wat God zegt.