“Je bent gewoon écht zo’n moeder!” Verontwaardigd kijkt Wendy me aan als ze de woorden als lauwe koffie uitspuwt. “Echt waar, dat zeiden ze bij het uitzendbureau. Dat ze geen werk voor me hadden, omdat ik echt zo’n moeder ben.” Ze zucht eens diep terwijl ik mijn hersens pijnig over wat er mis is aan een moeder, aangezien ik er zelf ook één ben. Wendy licht toe: “Ze bedoelen dat ik niet flexibel genoeg ben. Bovendien ben ik er te lang uit geweest. Ik dacht dat ze me bij een uitzendbureau wel zouden kunnen helpen, maar ik ben nog steeds geen stap verder.” Haar donkere ogen lijken nog zwarter dan zwart als ze aan de koffietafel haar frustraties met de andere moeders deelt.
Wendy is één van de vrouwen die regelmatig de Kids & Koffie ochtenden bezoekt. Twee keer per maand komen we als moeders samen om te praten over opvoeding. Soms in de vorm van een workshop rondom een thema, andere keren door samen creatief bezig te zijn of gewoon koffie te drinken. De moeders die de ochtenden bezoeken hebben vaak een klein netwerk en behoefte aan contact. Het verbaast me elke keer weer hoe Kids & Koffie op een hele simpele manier kan voorzien in die behoefte. Een luisterend oor of een bemoedigend woord kan zomaar grote dingen teweeg brengen.
“Maar weet je wat ik deed toen ik thuiskwam na dat uitzendbureau?” Wendy’s ogen beginnen weer een beetje te twinkelen. “Ik ben gaan naaien. Want dat is het allerliefste wat ik doe. En tekenen. En deze keer heb ik zelf illustraties op de stof getekend. Kijk maar”. Ze laat een foto zien. Op de foto staan een aantal sprekende karikaturen in een stijl die ik nog niet eerder heb gezien. Met slechts enkele lijnen en een paar opvallende kleuren heeft Wendy ieder figuur een heel eigen, grappige uitstraling gegeven. We staan verbaasd. In deze moeder schuilt een artistiek talent! “Dáár moet je meer mee doen!” roepen de andere vrouwen. Wendy wordt er verlegen van. “Denk je echt?” vraagt ze bescheiden. En vervolgens: “Maar hoe dan?” Met de wangen nog gloeiend van de complimenten en het hoofd vol met bruikbare tips en aanmoedigingen vertrekt Wendy aan het einde van de ochtend weer naar huis.
Een paar weken later is ze er weer. Deze keer geen frustraties over mislukte sollicitaties, ook al zijn die er nog steeds. Maar haar bruine ogen hebben hun glans weer terug en een brede glimlach siert haar gezicht. “Ik ben bezig met een eigen website,” vertelt ze enthousiast. “Het is nog niet af, maar ik wil gaan illustreren op stof. Ik heb al zoveel leuke ideeën! Zonder Kids & Koffie had ik die stap nooit durven zetten.”
Het zijn de momenten zoals deze die de contacten met de vrouwen zo waardevol maken. Allemaal écht-van-die-moeders en toch zo verschillend. Met ieder hun eigen frustraties, angsten en valkuilen, maar ook kracht en talenten. Ik hoop nog veel van dit soort momenten met jullie te mogen delen.